"Ik zou het zo weer doen!" Echt?? Ja echt! Ik beval nog liever dan dat ik mijn verstandskies laat trekken bij de kaakchirurg! Wanneer je zwanger bent, ga je je afvragen wat je allemaal te wachten staat. Zo heb je ook veel vragen over de bevalling en kijk je er vast niet naar uit. De bevalling is een hele bijzondere gebeurtenis, een gebeurtenis die je nooit meer vergeet. Het is er ook één waarvan je van tevoren niet weet hoe het zal verlopen. Wel kun je je goed voorbereiden zodat je weet wat je (ongeveer) te wachten staat maar wanneer je op internet gaat lezen kom je veel horrorverhalen tegen. Daarom wil ik mijn positieve verhaal met je delen!
Op maandagavond 27 februari ga ik net zoals de dagen daarvoor op tijd naar bed. Manlief heeft nog heerlijk mijn voeten gemasseerd en ik val niet lang daarna in slaap.
4.30: Ik word wakker en voel wat kramp in mijn onderbuik. Omdat de kramp niet echt pijnlijk is ga ik er vanuit dat het een darmkrampje is. Ik ga even plassen en probeer nog even te slapen maar dit lukt niet. De krampen worden pijnlijker maar komen om de 10 - 15 minuten.
5.30: Inmiddels heb ik wel het idee dat de bevalling is begonnen en maak ik mijn man wakker met de mededeling dat hij vandaag niet hoeft te gaan werken. Niet lang daarna wordt Lex ook wakker en komt even bij ons in bed liggen. Inmiddels zijn de krampen overgegaan in weeën die eigenlijk al best pijnlijk zijn maar nog steeds niet heel regelmatig. We besluiten om op te staan en te gaan ontbijten om wat energie op te doen.
6.00: De weeën worden nu wel erg heftig. Ik besluit snel te ontbijten en te gaan douchen. Dan gaat het ineens heel snel, de weeën komen om de 3-4 minuten maar onder de douche kan ik ze redelijk goed opvangen. Ik kleed me snel aan en pak de laatste spulletjes voor mezelf en Lex in.
7.30: Lex wordt naar opa en oma gebracht.
8.00: Ik bel de verloskundige om aan te geven dat de bevalling is begonnen en ik al ruim een uur zeer regelmatige weeën heb. Ik spreek met haar af dat ik het thuis nog even aankijk en bel als we richting het ziekenhuis komen.
8.30: De weeën komen ineens om de minuut en ik kan ze alleen nog opvangen door dubbel geklapt over de eettafel te hangen. Op dat moment besluit ik om de verloskundige nogmaals te bellen om aan te geven dat we er aan komen. De autorit naar het ziekenhuis was langste óóit! Normaal gesproken is het ongeveer 7 minuten rijden, deze keer duurde het een eeuwigheid! Het begon al hier in de straat, een auto voor ons was op zoek naar een parkeerplekje en vond deze aan het eind van de straat en besloot de auto achteruit in te parkeren. Maar dit verliep niet vlekkeloos, na 3 - 4 keer opnieuw proberen stond de auto toch redelijk en konden wij erdoor. Inmiddels was ik alweer een wee of 3 verder sinds we het huis hadden verlaten. Vervolgens rijden we de ringbaan zuid op en komen in de file(!) te staan. Ze zijn aan de weg aan het werken en 1 rijbaan is afgezet! De weeën zijn ontzettend heftig, ik zit/lig in de auto met een sjaal over mijn hoofd zodat niemand me ziet. De krantenkop schiet al door Stijn z'n hoofd: "Vrouw bevalt in auto op weg naar ziekenhuis". Het duurt ongeveer 10 minuten voordat we bij de afslag zijn. Een verkeersregelaar laat een aantal auto's door maar geeft ons een stopteken. Mijn man laat de auto rustig doorrollen en doet het raampje open. De verkeersregelaar kijkt geïrriteerd de auto in. Mijn man zegt hem dat ik op het punt sta te bevallen, de man schrikt en laat ons snel doorrijden. We rijden naar de EHBO en parkeren de auto. In de auto wacht ik totdat de wee voorbij is zodat ik niet midden in het ziekenhuis een wee krijg. Snel in de rolstoel en naar de verloskamers. De volgende wee komt wanneer we in de lift staan, gelukkig zijn we alleen!
09.00: We worden door de verloskundige naar de verloskamer begeleid, een zucht van opluchting, we zijn er! Ik besluit om even te gaan plassen voordat ik in bed ga liggen. Wanneer ik op het toilet zit breken spontaan mijn vliezen, goede timing! Wanneer ik eenmaal in bed lig, constateert de verloskundige dat ik al 7 cm ontlsuiting heb. Ik kijk haar ongelovig aan maar ze bevestigd het nogmaals en zegt dat ons meisje heel snel zal komen. De verloskundige is alleen en moet nog vanalles klaarzetten, de kraamhulp is onderweg. Stijn legt de kleertjes klaar en puft ondertussen met me mee.
09.45: De kraamhulp komt binnen, stelt zich snel voor, assisteert de verloskundige en maakt nog snel wat foto's van mijn zwangere buik.
09.51: Hoera! Isa is geboren!! Ik kan het nog steeds niet geloven dat het zo snel is gegaan maar Isa ligt op mijn borst. Ze huilt en is mooi roze van kleur. Stijn knipt de navelstreng door en Isa blijft ruim een uur heerlijk bij me liggen voordat ze onderzocht en gewogen wordt. Wow 3505 gram! Ondertussen valt het ons op dat Isa ontzettend veel op Lex lijkt. Stijn maakt wat foto's en we bellen onze ouders om het nieuws te vertellen. Iedereen is verrast dat Isa al is geboren en kunnen niet wachten om haar te zien.
12.30: Ik voel me erg goed, Isa doet het goed dus we mogen al naar huis.
13.00: Ik lig heerlijk met Isa in bed en de kraamhulp staat al voor de deur. Voordat ik het weet staat de wasmachine al te draaien en staat er een fruithapje klaar. Ik probeer wat te rusten maar dat lukt niet. Nog steeds kan ik niet geloven wat er deze ochtend is gebeurd én ik wil Lex zien! Stijn haalt Lex na z'n middagslaapje op bij opa en oma en brengt hem naar boven. Wat een geweldig moment is dit! Lex komt voorzichtig bij me op bed zitten en kijkt nieuwsgierig naar zijn kleine zusje. Hij begint haar kusjes te geven en te knuffelen. Ik smelt... Zo blijven we even zitten maar al snel gaat de bel en komen onze ouders, trotse tantes en oom binnen. Eén voor één komen ze even naar boven om Isa te bewonderen.
18.00: Op het menu staat biefstuk! Heerlijk, daar heb ik zolang naar uitgekeken! Hoewel ik het biefstukje alleen in bed zit op te peuzelen smaakt het me toch erg goed.
19.30: Lex gaat naar bed en komt zijn zusje nog even een kusje geven voordat hij gaat slapen.
20.30: Stijn komt ook in bed liggen en we genieten van deze bijzonder mooie dag!
De kraamweek
De week vliegt voorbij. De kraamhulp neemt veel werk uit handen, zorgt voor het huishouden en voor Lex. Hierdoor kan Stijn alweer snel aan het werk, soms vanuit huis en soms op kantoor. Na 2 dagen voornamelijk in bed te hebben gelegen ben ik al goed opgeknapt. Ik ga steeds vaker naar beneden en probeer geleidelijk de zorg voor Lex én Isa over te nemen. Het gaat erg goed, Isa doet het voorbeeldig. De eerste twee nachten heeft ze voornamelijk bij Stijn of bij mij op de borst geslapen maar de nachten die daarop volgde sliep ze in haar eigen bedje en werd 1x wakker voor de voeding. We blijven ons verbazen over hoeveel Isa op Lex lijkt. Inmiddels weten we dat ze niet allen qua uiterlijk op elkaar lijken maar ook qua doen is het bijna identiek. Het was een fijne relaxte week. Familie en vrienden kwamen op bezoek en Lex showde met veel trots zijn kleine zusje Isaaaa!
Eigenlijk gaat alles erg goed maar naar mate de week voorbij gaat hoop ik steeds meer dat de kraamhulp nooit meer weg gaat. Van het idee dat ik voor 2 kinderen moet zorgen raak ik in paniek. Ik barst dan ook in tranen uit als de kraamhulp vertrekt. Hoe het ons is vergaan nadat de kraamhulp is vertrokken lees je volgende week!